Zasady związane z zaskarżeniem postanowienia o zabezpieczeniu zmieniły się wraz z wejściem w życie tzw. dużej nowelizacji procedury cywilnej od dnia 7 listopada 2019 r. Obecnie na postanowienie sądu I instancji w przedmiocie zabezpieczenia przysługuje zażalenie , które rozpoznawane jest przez sąd, który wydał zaskarżone G. C. wniosła zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego w Gliwicach z 13 czerwca 2019 r., domagając się wypłaty zasiłku pogrzebowego po zmarłym mężu. Prawomocnym postanowieniem z 21 maja 2020 r. (VIII Uz 4/20) Sąd Okręgowy w Gliwicach odrzucił zażalenie G. C. jako spóźnione. skargę kasacyjną uczestnika postępowania J.N., złożoną od postanowienia Sądu Okręgowego w B. z dnia 8 września 2017 r., oddalającego zażalenie od postanowienia Sądu Rejonowego w B. z dnia 17 marca 2017 r. w przedmiocie odrzucenia wniosku o wydanie postanowienia częściowego o stwierdzeniu nabycia postępowanie dyscyplinarne jest od tych postępowań niezależne ( akta sprawy sygn. PK I SD […] – k. 825 ). Obrońca obwinionego wniósł w dniu 1 września 2021 r. zażalenie od postanowienia Sądu Dyscyplinarnego przy Prokuraturze Generalnym z dnia 26 sierpnia 2021 r., zaskarżając je w całości na korzyść obwinionego. Zaskarżonemu Co do zasady od orzeczeń sądu można się odwołać, np. wskutek wniesienia zażalenia. W znacznej części sytuacji takie odwołanie jest rozpoznawane przez sąd wyższej instancji, czyli przy odwołaniu od decyzji sądu rejonowego odwołanie rozpozna sąd okręgowy, a przy odwołaniu od decyzji sądu okręgowego odwołanie rozpozna sąd apelacyjny. Zgodnie z art. 426 § 1 k.p.k. od orzeczeń sądu odwoławczego oraz od orzeczeń wydanych przez Sąd Najwyższy nie przysługuje środek odwoławczy, chyba że ustawa stanowi inaczej. Wyjątki od tej zasady zostały unormowane w art. 426 § 2 k.p.k., który stanowi, że zażalenie do innego równorzędnego składu sądu odwoławczego przysługuje: Skargę na orzeczenie referendarza sądowego wnosi się do sądu, w którym wydano zaskarżone orzeczenie w terminie tygodniowym (Art. 518 § 4 ustawy k.p.c.): od dnia czynności, gdy uczestnik był przy niej obecny lub był o jej terminie zawiadomiony (zawiadomienie przesłane pocztą), Postanowienia sądu niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane lub zmieniane na podstawie art. 359 § 1 k.p.c. wskutek pojawienia się nowych okoliczności, a w sytuacji gdy Trybunał Konstytucyjny uzna akt normatywny będący podstawą wydania postanowienia niekończącego postępowania w sprawie za niezgodny z aktem wyższego Natomiast termin do wniesienia zażalenia jest tygodniowy i liczy się od doręczenia postanowienia, a gdy strona nie zażądała w terminie przepisanym doręczenia postanowienia zapadłego na rozprawie - od ogłoszenia postanowienia (art. 394 § 2 k.p.c.). Tenże ostatni przepis nie traktuje już o wniosku o uzasadnienie, a termin do Zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji o zabezpieczeniu po reformie k.p.c. Zażalenie przysługuje na każde postanowienie sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenia. Poza postanowieniem o udzieleniu zabezpieczenia bądź o oddaleniu wniosku o zabezpieczenie, zaskarżalne są zatem także postanowienia o uchyleniu lub FEcaWB. CYTAT(pszczolka14 @ 14:27) Pasjonacie, zadałam to pytanie w innym dziale, ale nikt nie umie odpowiedzieć. Pomóż Ty, proszę. Jest to mieszanka cywilistyki z o to, że szwagier (skazany z 207kk, ale za psychiczne "znęcanie") od 2000 roku ma służebność osobistą polegająca na zamieszkiwaniu w całym domu. Jest to wiejski mały domeczek. Darował majątek siostrzeńcowi, gdy tamten miał 18 lat i zamieszkiwał ze swymi rodzicami w mieście. Matka obdarowanego wprowadziła go celowo w błąd mówiąc, że ZUS zabierze szwagrowi rentę, gdy będzie miał choć 1 ar ziemi i podpowiedziała, by ten przepisał wszystko na jej syna. Szwagier umówił sie z nimi, że dopiero po jego śmierci może tam zamieszkać i zgodni pojechali do rejenta. W ok. 2003-04r. siostra wprowadziła się do domu na wsi, by opiekować sie matką. W 2006 ta siostra pozwała mego szwagra do sądu w zw. z 207kk. Został skazany w zawieszeniu. 1 tydzień przed upływem terminu zawieszenia, zadzwoniła po kuratorkę społ. i udowodniła, że szwagier jest pijany. Obie wrzeszczały na chłopinę i ten coś tam odburknął. Wtedy kuratorka zawiadomiła zawodową, a ta wystapiła o zarządzenie kary, którą sąd odwiesił i zwinęli szwagra do AŚ. Tam dostał P-2. Po 2 miesiącach przewieźli go do ZK typu zamkniętego(był ten zakład bliżej mojego miejsca zamieszk. i łatwiej mogłam kontaktować się ze szwagrem). Myślałam, że jak ma P-2, to w zamkniętym tak będą go traktować, ale niestety traktowali wszystkich jednakowo jak to jest w zakł. zamkniętych. Cały czas działałam dzięki Twym podpowiedziom. Nie poddaliśmy się. Po 7 m-cach szwagier jest wolny, jak pisałam Ci wyżej. Zadziałał 24kkw. Ale problem jest dalej, ponieważ szwagier ma dożywotnią służebn. osob. polegającą na zamieszkiwaniu w całym domu, a tam nadal siedzi matka obdarowanego, mimo, że od nie żyje matka, którą opiekowała się. Sam obdarowany mieszka w mieście. Darczyńca(szwagier) boi się wrócić do domu, bo siostra sama może się zadrapać i wezwać policję, no i jak wiesz szwagier może mieć podobny problem. Czy jest jakieś orzeczenie sądu, lub konkretny komentarz na temat: przy powyższym wpisie w akcie notar., szwagier ma prawo sam tam mieszkać?, i czy możesz odpowiedzieć na poniższe obdarowany miał prawo wprowadzić tam swą matkę? szwagier ma odbierać darowiznę?(jeśli tak, to jak?) wnioskować do sądu o naruszenie posiadania(może to zrobić, jeśli jest uprawnionym do służebności?) i w jaki sposób dokonać eksmisji? teraz pisać o wznowienie postępowania i uniewinnienie, czy sąd z urzędu powinien uniewinnić szwagra w związku ze zwolnieniem na przecież już w tym czasie świadkowie zeznali, jako nowe okoliczności, że to siostra z rodziną znęcali się nad szwagrem w domu do którego uprawniony jest tylko on. Potwierdziło to 10 świadków. 7. W jakim czasie pisać o odszkodowanie i zadośćuczynienie od skarbu Państwa?Pasjonacie, dużo tego ale jak możesz to pomóż poukładać te Według mojej oceny ma prawo;2) Tak;3) Tak- w razie rażącej niewdzięczności. Odwołanie darowizny następuje przez oświadczenie złożone obdarowanemu na piśmie- art. 900 może odwołać darowiznę jeszcze nie wykonaną, jeżeli po zawarciu umowyjest stan majątkowy uległ takiej zmianie, że wykonanie darowizny nie możenastąpić bez uszczerbku dla jego własnego utrzymania odpowiednio do jego usprawiedliwionychpotrzeb albo bez uszczerbku dla ciążących na nim ustawowych po wykonaniu darowizny darczyńca popadnie w niedostatek, obdarowany maobowiązek, w granicach istniejącego jeszcze wzbogacenia, dostarczyć darczyńcyśrodków, których mu brak do utrzymania odpowiadającego jego usprawiedliwionympotrzebom albo do wypełnienia ciążących na nim ustawowych obowiązków może jednak zwolnić się od tego obowiązku zwracając darczyńcywartość 898.§ 1. Darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowanydopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności.§ 2. Zwrot przedmiotu odwołanej darowizny powinien nastąpić stosownie doprzepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu. Od chwili zdarzenia uzasadniającegoodwołanie obdarowany ponosi odpowiedzialność na równi z bezpodstawniewzbogaconym, który powinien się liczyć z obowiązkiem 899.§ 1. Darowizna nie może być odwołana z powodu niewdzięczności, jeżeli darczyńcaobdarowanemu przebaczył. Jeżeli w chwili przebaczenia darczyńcanie miał zdolności do czynności prawnych, przebaczenie jest skuteczne, gdynastąpiło z dostatecznym rozeznaniem.§ 2. Spadkobiercy darczyńcy mogą odwołać darowiznę z powodu niewdzięcznościtylko wtedy, gdy darczyńca w chwili śmierci był uprawniony do odwołaniaalbo gdy obdarowany umyślnie pozbawił darczyńcę życia lub umyślnie wywołałrozstrój zdrowia, którego skutkiem była śmierć darczyńcy.§ 3. Darowizna nie może być odwołana po upływie roku od dnia, w którym uprawnionydo odwołania dowiedział się o niewdzięczności darowizny następuje przez oświadczenie złożone obdarowanemu na Pkt 3. Powołując się na art. 900 w zw. z art. 898 par 1 złożyć obdarowanemu oświadcenie o odwołaniu darowizny;5) Wezać do opuszczenia mieszkania pod rygorem wezwania policji z uwagi na naruszenie miru domowego. Gdy to nie pomoże pozostaje złożyć pozew o eksmisję, po wyroku prawomocnym opatrzonym klauzulą wykonalności i złożyć wniosek do komornika o opróżnienie mieszkania (tutaj może być problem z uwagi na to, że wyrok może zapaść z prawem do mieszkania socjalnego- wówczas wpierw musi się znaleźć mieszkanie zastępcze);CYTATArt. wdziera się do cudzego domu, mieszkania, lokalu, pomieszczenia albo ogrodzonegoterenu albo wbrew żądaniu osoby uprawnionej miejsca takiego nie opuszcza,podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolnoścido Jedynie można zawnioskować o wznowienie postępowania- nie ma przesłanek do wznowienia postępowania z urzędu;CYTAT Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 19 października 2007 r. II AKo 211/2007 Krakowskie Zeszyty Sądowe 2007/10 poz. 62 CYTAT Przepis art. 1 § 2 kkw daje pierwszeństwo wzruszenia prawomocnych postanowień, zapadłych w postępowaniu wykonawczym, w oparciu o nowe lub nieznane okoliczności w trybie art. 24 § 1 kkw. Wznowienie postępowania w trybie przepisów rozdziału 56 kodeksu postępowania karnego możliwe jest tylko w zakresie przekraczającym możliwości zmian na podstawie art. 24 § 1 kkw, a to gdy w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa albo gdy w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego lub organu międzynarodowego, albo gdy ujawni się któraś z bezwzględnych przyczyn odwoławczych. CYTAT USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy CYTATArt. 24.§ 1. Jeżeli ujawnią się nowe lub poprzednio nie znane okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia, sąd może w każdym czasie zmienić lub uchylić poprzednie postanowienie.§ 2. Niedopuszczalna jest zmiana lub uchylenie postanowienia, przewidzianego w § 1, na niekorzyść skazanego po upływie 3 miesięcy od dnia uprawomocnienia się Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego CYTATArt. 540.§ 1. Postępowanie sądowe zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia się, jeżeli:1) w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia,2) po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nie znane przedtem sądowi, wskazujące na to, że:a) skazany nie popełnił czynu albo czyn jego nie stanowił przestępstwa lub nie podlegał karze, skazano go za przestępstwo zagrożone karą surowszą albo nie uwzględniono okoliczności zobowiązujących do nadzwyczajnego złagodzenia kary albo też błędnie przyjęto okoliczności wpływające na nadzwyczajne obostrzenie kary,c) sąd umorzył lub warunkowo umorzył postępowanie karne błędnie przyjmując popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu.§ 2. Postępowanie wznawia się na korzyść strony, jeżeli Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą przepisu prawnego, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie; wznowienie nie może nastąpić na niekorzyść oskarżonego.§ 3. Postępowanie wznawia się na korzyść oskarżonego, gdy potrzeba taka wynika z rozstrzygnięcia organu międzynarodowego działającego na mocy umowy międzynarodowej ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą sądowe zakończone prawomocnym orzeczeniem można wznowić, jeżeli:1) skazany, do którego zastosowano przepis art. 60 § 3 lub 4 Kodeksu karnego lub art. 36 § 3 Kodeksu karnego skarbowego, nie potwierdził w postępowaniu karnym ujawnionych przez siebie informacji,2) zachodzi okoliczność określona w art. 11 § 541.§ 1. Czyn, o którym mowa w art. 540 § 1 pkt 1, musi być ustalony prawomocnym wyrokiem skazującym, chyba że orzeczenie takie nie może zapaść z powodu przyczyn wymienionych w art. 17 § 1 pkt 3-11 lub w art. 22.§ 2. W tym wypadku wniosek o wznowienie postępowania powinien wskazywać wyrok skazujący lub orzeczenie zapadłe w postępowaniu karnym, stwierdzające niemożność wydania wyroku 9. § 1. Organy procesowe prowadzą postępowanie i dokonują czynności z urzędu, chyba że ustawa uzależnia je od wniosku określonej osoby, instytucji lub organu albo od zezwolenia władzy.§ 2. Strony i inne osoby bezpośrednio zainteresowane mogą składać wnioski o dokonanie również tych czynności, które organ może lub ma obowiązek podejmować z 542. § 1. Wznowienie postępowania może nastąpić na wniosek strony lub z urzędu.§ 2. Wniosek o wznowienie na korzyść złożyć może w razie śmierci skazanego osoba najbliższa.§ 3. Postępowanie wznawia się z urzędu tylko w razie ujawnienia się jednego z uchybień wymienionych w art. 439 § 1, przy czym wznowienie postępowania jedynie z powodów określonych w pkt 9-11 może nastąpić tylko na korzyść oskarżonego.§ 4. Wznowienie nie może nastąpić z przyczyn wymienionych w § 3, jeżeli były one przedmiotem rozpoznania w trybie kasacji.§ 5. Niedopuszczalne jest wznowienie postępowania z urzędu na niekorzyść oskarżonego po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się 439. § 1. Niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybienia na treść orzeczenia sąd odwoławczy na posiedzeniu uchyla zaskarżone orzeczenie, jeżeli: 1) w wydaniu orzeczenia brała udział osoba nieuprawniona lub niezdolna do orzekania bądź podlegająca wyłączeniu na podstawie art. 40,2) sąd był nienależycie obsadzony lub którykolwiek z jego członków nie był obecny na całej rozprawie,3) sąd powszechny orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu szczególnego albo sąd szczególny orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu powszechnego,4) sąd niższego rzędu orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu wyższego rzędu,5) orzeczono karę, środek karny lub środek zabezpieczający nieznane ustawie,6) zapadło z naruszeniem zasady większości głosów lub nie zostało podpisane przez którąkolwiek z osób biorących udział w jego wydaniu,7) zachodzi sprzeczność w treści orzeczenia, uniemożliwiająca jego wykonanie,8) zostało wydane pomimo to, że postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało już prawomocnie zakończone,9) zachodzi jedna z okoliczności wyłączających postępowanie, określonych w art. 17 § 1 pkt 5, 6 i 8-11,10) oskarżony w postępowaniu sądowym nie miał obrońcy w wypadkach określonych w art. 79 § 1 i 2, art. 80 oraz art. 517i § 1 lub obrońca nie brał udziału w czynnościach, w których jego udział był obowiązkowy,11) sprawę rozpoznano podczas nieobecności oskarżonego, którego obecność była obowiązkowa.§ 2. Uchylenie orzeczenia jedynie z powodów określonych w § 1 pkt 9-11 może nastąpić tylko na korzyść oskarżonego.§ 3. W posiedzeniu mają prawo wziąć udział strony, obrońcy i pełnomocnicy. Przepis art. 451 stosuje się Musi zapaść najpierw prawomocny wyrok uniewinniający czy też skazujący na niższ wymiar kary- wówczas jest czas 1 za niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanielub zatrzymanieArt. 552.§ 1. Oskarżonemu, który w wyniku wznowienia postępowania lub kasacji zostałuniewinniony lub skazany na łagodniejszą karę, służy od Skarbu Państwa odszkodowanieza poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę,wynikłe z wykonania względem niego w całości lub w części kary, którejnie powinien był ponieść.§ 2. Przepis § 1 stosuje się także, jeżeli po uchyleniu skazującego orzeczenia postępowanieumorzono wskutek okoliczności, których nie uwzględniono we wcześniejszympostępowaniu.§ 3. Prawo do odszkodowania i zadośćuczynienia powstaje również w związku zzastosowaniem środka zabezpieczającego w warunkach określonych w § 1 i 2.§ 4. Odszkodowanie i zadośćuczynienie przysługuje również w wypadku niewątpliwieniesłusznego tymczasowego aresztowania lub 553.§ 1. Roszczenie o odszkodowanie lub zadośćuczynienie nie przysługuje temu, kto wzamiarze wprowadzenia w błąd sądu lub organu ścigania złożył fałszywe zawiadomienieo popełnieniu przestępstwa lub fałszywe wyjaśnienie i spowodowałtym niekorzystne dla siebie orzeczenie w przedmiocie skazania, tymczasowegoaresztowania, zastosowania środka zabezpieczającego albo zatrzymanie.§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do osób składających oświadczenie w warunkachokreślonych w art. 171 § 3, 4 i 6, jak również gdy szkoda lub krzywda powstałana skutek przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązku przezfunkcjonariusza państwowego.§ 3. W wypadku przyczynienia się przez oskarżonego do wydania orzeczenia, októrym mowa w § 1, art. 362 Kodeksu cywilnego stosuje się 554.§ 1. Żądanie odszkodowania należy zgłosić w sądzie okręgowym, w którego okręguwydano orzeczenie w pierwszej instancji, a w wypadku określonym w art. 552§ 4 - w sądzie okręgowym właściwym ze względu na miejsce, w którym nastąpiłozwolnienie tymczasowo aresztowanego lub zwolnienie zatrzymanego.§ 2. Sąd okręgowy orzeka wyrokiem na rozprawie w składzie trzech sędziów;sprawy o odszkodowanie powinny być rozpoznawane w pierwszej kolejności;postępowanie wolne jest od przewidziane w niniejszym rozdziale przedawniają się po upływie rokuod daty uprawomocnienia się orzeczenia dającego podstawę do odszkodowania izadośćuczynienia, w wypadku tymczasowego aresztowania - od daty uprawomocnieniasię orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, w razie zaś zatrzymania -od daty 556.§ 1. W razie śmierci oskarżonego prawo do odszkodowania przysługuje temu, ktowskutek wykonania kary lub niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowaniautracił:1) należne mu od uprawnionego z mocy ustawy utrzymanie,2) stale dostarczane mu przez zmarłego utrzymanie, jeżeli względy słusznościprzemawiają za przyznaniem odszkodowania.§ 2. Żądanie odszkodowania należy zgłosić w terminie przewidzianym w art. 555lub w ciągu roku od śmierci oskarżonego.§ 3. Żądający odszkodowania może ustanowić pełnomocnika. Przepisy art. 78-81stosuje się odpowiednio.§ 4. Upoważnienie do obrony udzielone obrońcy w sprawie zachowuje moc jakoupoważnienie do działania w charakterze 557.§ 1. W razie naprawienia szkody oraz zadośćuczynienia za krzywdę, Skarb Państwama roszczenie zwrotne do osób, które swoim bezprawnym działaniem spowo©dowały niesłuszne skazanie, zastosowanie środka zabezpieczającego, niewątpliwieniesłuszne tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie.§ 2. Powództwo dotyczące roszczeń, o których mowa w § 1, może wytoczyć w postępowaniucywilnym prokurator lub organ, który jest powołany do reprezentowaniaSkarbu Państwa. Jeżeli prokurator nie dopatrzy się podstaw do wytoczeniapowództwa, wydaje w tej kwestii postanowienie i zawiadamia o tymuprawniony sprawach o odszkodowanie za niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanie lubzatrzymanie przepisy Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się tylko w kwestiachnie uregulowanych w niniejszym niniejszego rozdziału mają zastosowanie do cudzoziemców na zasadziewzajemności. Postępowanie sądowe wiąże się z koniecznością uiszczenia kosztów związanych z procesem. Składa się na nie wiele pozycji: opłata sądowa, którą uiszcza powód wnoszący pozew do sądu, zwrot kosztów pełnomocnika strony, która wygrywa postępowanie, zwrot wydatków poniesionych przez sąd w toku postępowania (np. zaliczki na poczet opinii biegłych, koszty doręczeń korespondencji, koszty dojazdu świadków) i zwrot wydatków poniesionych w toku procesu przez stronę, która wygrywa postępowanie (np. zwrot kosztów sporządzenia opinii biegłych). Sąd dokonuje rozliczenia kosztów procesu w wyroku kończącym postępowanie. Stronie, która z różnych powodów jest niezadowolona z wydanego przez sąd rozstrzygnięcia, przysługuje prawo, aby wnieść zażalenie na koszty sądowe. Pobierz darmowy wzór pisma reklamacyjnego w formacie pdf i docx! Do pobrania: Wyroki i postanowienia, apelacje i zażalenie na koszty sądowe W pierwszej kolejności należy wskazać, iż Kodeks postępowania cywilnego (kpc) wyróżnia dwa podstawowe rodzaje orzeczeń sądowych – wyroki oraz postanowienia. Ich rozróżnienie jest o tyle istotne, iż środek zaskarżenia i termin na jego wniesienie jest zależny od rodzaju orzeczenia. Wyroki wydawane są na końcu postępowania i rozstrzygają zarówno o istocie sprawy (np. czy powództwo o zapłatę określonej kwoty jest zasadne), jak i o kwestiach pobocznych (np. o kosztach sądowych). Postanowienia wydawane są co do kwestii, które wymagają rozstrzygnięcia w toku postępowania, lecz w takim przypadku wydanie postanowienia nie kończy procesu. Przykładem postanowień może być np. postanowienie o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego albo postanowienie o obowiązku uiszczenia zaliczki na poczet koniecznej opinii biegłego. Wyjątkowo, postanowienie może być orzeczeniem kończącym postępowanie – dzieje się tak w toku postępowania nieprocesowego, np. w sprawach rodzinnych albo spadkowych. Wyrok zaskarża się apelacją, zaś postanowienie – zażaleniem. Jeśli strona nie chce skarżyć wyroku co do jego części merytorycznej, a jedynie w zakresie kosztów sądowych, wówczas konieczne jest wniesienie zażalenia. Od wydanego w sprawie wyroku stronie przysługuje prawo do wniesienia apelacji w terminie do 14 dni od daty doręczenia orzeczenia. Apelacja może dotyczyć zarówno części merytorycznej wyroku (rozstrzygnięcia o tym, kto wygrywa, a kto przegrywa sprawę), jak i rozstrzygnięcia o kosztach. Co istotne, jeśli strona chce odwoływać się wyłącznie od części rozstrzygnięcia dotyczącej kosztów sądowych, a zgadza się z pozostałą częścią wyroku, wówczas konieczne jest złożenie apelacji. Od postanowienia przysługuje prawo by wnieść zażalenie na koszty sądowe (za wyjątkiem sytuacji, gdy postanowienie kończy postępowanie, wówczas konieczne jest wniesienie apelacji). Zażalenie na koszty sądowe - termin i adresat mają znaczenie Niezwykle istotne jest dochowanie terminu do wniesienia zażalenia. Termin ten wynosi 7 dni i uchybienie mu pociąga za sobą poważne konsekwencje, albowiem zażalenie wniesione po upływie terminu zostanie przez sąd odrzucone i nie będzie podlegało rozpoznaniu. Termin jest zawsze liczony od daty doręczenia orzeczenia (czyli od daty wskazanej na pokwitowaniu odbioru przesyłki), przy czym należy wskazać, iż strona winna wnieść o doręczenie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem w terminie 7 dni od daty ogłoszenia wyroku. Termin na wniesienie zażalenia wynosi 7 dni i jest liczony od daty doręczenia orzeczenia. Jeśli listonosz nie zastanie adresata, wówczas przesyłka będzie awizowana – dopuszczalne jest dwukrotne awizowanie (łącznie 14 dni). Uchybienie terminowi do wniesienia zażalenia będzie skutkowało odrzuceniem zażalenia. Zażalenie na koszty sądowe wnosi się zawsze w formie pisemnej do sądu II instancji za pośrednictwem sądu I instancji, który wydał zaskarżony wyrok. Dla sądu rejonowego będzie to zawsze sąd okręgowy, zaś dla sądu okręgowego – sąd apelacyjny. Informację o tym, który sąd jest właściwy do rozpoznania zażalenia, można znaleźć na stronie internetowej sądu oraz na pouczeniu, które przesyłane jest razem z wyrokiem. Jeśli skarżący omyłkowo wniesie zażalenie do sądu II instancji, pomijając sąd, który wydał wyrok, wówczas termin do wniesienia zażalenia uważa się za zachowany. Zażalenie podlega opłacie sądowej, której wysokość wynosi zazwyczaj 5% wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż 30 zł. Wartością przedmiotu zaskarżenia w tym przypadku będzie wysokość skarżonych kosztów. Tak postanowił Sąd Najwyższy 29 czerwca 2011 roku (sygn. III PZ 5/2011). Skarżący musi uzasadnić swoje żądanie Kpc wyczerpująco wskazuje, jakie wymogi formalne muszą zostać spełnione, aby środek zaskarżenia był wniesiony skutecznie. Do wnoszenia zażalenia stosuje się przepisy dotyczące apelacji. Można wyróżnić cztery podstawowe części, z których musi składać się każde zażalenie na koszty sądowe: część informacyjna: wskazanie daty sporządzenia zażalenia i miejscowości jej sporządzenia, dane adresowe sądu, który wydał wyrok oraz sądu, do którego zażalenie jest kierowane, oznaczenie sygnatury sprawy i stron postępowania, oznaczenie wyroku, który podlega zaskarżeniu; część merytoryczna: wskazanie zarzutów opisujących, jakich uchybień dopuścił się sąd I instancji i określenie, w jaki sposób zaskarżone rozstrzygnięcie powinno zostać zmienione; uzasadnienie: krótka argumentacja dotycząca zarzutów wymienionych powyżej; własnoręczny podpis osoby wnoszącej zażalenie. Bez wątpienia najważniejszą częścią każdego zażalenia jest dokładne określenie, z jakiego powodu skarżący składa ten środek odwoławczy i czego się domaga. Opisanie uchybień popełnionych przez sąd I instancji ma formę zarzutów, które przedstawiane są na wstępie zażalenia, a następnie podlegają rozwinięciu w treści uzasadnienia. Przepisy dotyczące wnoszenia apelacji i zażaleń nie zawierają katalogu zarzutów, jednakże przyjmuje się, iż zarzuty mogą dotyczyć: błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych przez sąd I instancji za podstawę orzeczenia, które to błędy miały istotny wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia (np. sąd pomylił się w obliczeniu kwoty kosztów sądowych albo strona była zwolniona od obowiązku uiszczenia opłaty od pozwu, a sąd w rozstrzygnięciu nałożył na nią obowiązek pokrycia tej kwoty); naruszenia przepisów prawa materialnego, które mogą przybrać postać błędnej wykładni albo niewłaściwego zastosowania (sąd niewłaściwie interpretuje lub niewłaściwie stosuje przepisy, które stanowią podstawę orzeczenia o kosztach); naruszenia przepisów postępowania, jeśli to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia (np. niewłaściwe zastosowanie przepisów art. 98 i n. kpc, określających kto i na jakich zasadach jest zobowiązany do poniesienia kosztów procesu). Zadaniem sądu II instancji, do którego trafi zażalenie, będzie ustalenie, czy i jakie błędy popełnił sąd, który wydał wyrok. Z tego też względu prawidłowe skonstruowanie zarzutów, wykazanie i uzasadnienie uchybień, które w ocenie skarżącego zostały popełnione na etapie postępowania przed sądem I instancji, ma kluczowe znaczenie. Zażalenia są rozpoznawane na posiedzeniach niejawnych, co oznacza, że strona wnosząca zażalenie na koszty sądowe nie zostanie poinformowana o dacie posiedzenia i otrzyma jedynie postanowienie o rozstrzygnięciu zażalenia. Postanowienie wydane przez sąd drugiej instancji jest ostateczne i niezaskarżalne. Zażalenie powoda na postanowienie o przekazaniu sprawy do rozpatrzenia przez sąd Przykładowe zażalenie powoda na postanowienie o przekazaniu sprawy do rozpatrzenia przez sąd.... Czytaj więcej Zażalenie powoda na postanowienie Sadu Rejonowego Przykładowe zażalenie powoda na postanowienie Sadu Rejonowego. Poniżej dokument do pobrania w... Czytaj więcej Zażalenie powoda na postanowienie sądu odmawiające podjęcia zawieszonego postępowania Przykładowe zażalenie powoda na postanowienie sądu odmawiające podjęcia zawieszonego postępowania.... Czytaj więcej