Biały nalot na języku jest tylko jednym z objawów kandydozy. Oczywiście może ona wywołać nerwicę ponieważ objawy obu chorób pokrywają się. Objawy tej jednostki chorobowej są bardzo szerokie, można do niej przypisać masę różnych chorób. Największe problemy zaczynają się wtedy kiedy przerośnięcie drożdży w naszym Ćwiczenie jogi może wspomagać leczenie depresji. Joga dotlenia i "przepłukuje krew". Serce się nie męczy a głowa odpoczywa. 03 Joga poprawia koncentrację, łagodzi ADHD i menopauzę. 04 W przyszłości joga może być przepisywana na recepcie. Najczęściej stosowane leki na zaburzenia lękowe to benzodiazepiny, dobór odpowiedniej metody powinien być poprzedzony dogłębną analizą konkretnego przypadku. Ponieważ zaburzenia lękowe mogą powodować poważne powikłania, kluczowa jest diagnoza na jak najwcześniejszym etapie oraz wdrożenie odpowiednio dopasowanego leczenia. venlafaksyna u niego a ciąża u niej - napisał w Archiwum działu Leki: Witam Was serdecznie, mam problem. A właściwie razem z moim Miśkiem go mamy. On leczy się nie tyle na depresję, co na lęki. Bierze lek z venlafaksyną. Od roku, jeśli dobrze liczę. Planujemy za jakiś czas dziecko i tu pojawia się problem. Zaburzenia lękowe. Mgr Justyna Lotz-Pawińska Psycholog , Opole. 14 poziom zaufania. Witam, Myślę, że jest Panu potrzebna profesjonalna pomoc. Objawy, które Pan opisuje mogą mieć różne przyczyny, które profesjonalny psychoterapeuta lub psychiatra zdiagnozuje i zaleci odpowiednie leczenie/terapię. Ja przez 8 lat miałem fobie społeczną. Brałem wszystkie neuroleptyki oprócz serdolectu i sulpirydu pełno antydepresantow już nie pamiętam jakie. Dopiero za drugim razem mirtazapina mi pomogla. Faktem jest ze nie reagowalem na leki, ponieważ często siegalem po alkohol. Odkad nie pije znacznie częściej reaguje na leki. W Polsce zmieniły się przepisy z zakresu wypisywania recept na leki psychotropowe. Ustawa weszła w życie 2 sierpnia 2023 roku i ma na celu ograniczenie ilości przyjmowania tego typu farmaceutyków przez obywateli. Zmiany mają szczególne znaczenie w kontekście e-recept, wystawianych przez strony internetowe oraz aplikacje. Tłumaczenia w kontekście hasła "lęki" z polskiego na hiszpański od Reverso Context: leki, jakieś leki, leki przeciwbólowe, brać leki, leki stosowane W leczeniu zazwyczaj stosuje się terapię, leki lub ich kombinację. Farmakologiczne środki przeciwlękowe mogą pomóc w opanowaniu objawów przed lotem i podczas niego. Powszechnie stosowaną terapią w leczeniu aerofobii jest terapia poznawczo-behawioralna, w ramach której używa się m.in ekspozycji na bodźce (terapia ekspozycyjna). zaburzenia występujące pod postacią somatyczną (somatoform disorders), gdzie cechą charakterystyczną są skargi na objawy somatyczne oraz domaganie się kolejnych badań. Szacuje się, że na zaburzenia nerwicowe cierpi od 15 do 20 proc. populacji, a największa zachorowalność przypada na wiek między 24. a 44. rokiem życia. q455yTc. Leczenie lęku – przewodnik po dostępnych metodach Czy możliwe jest leczenie lęku? Oczywiście, że tak! Istnieje wiele opcji leczenia dostępnych dla osób cierpiących na lęki. Ważne, żeby odróżnić te skuteczne od tych, które nie działają i mieć podstawową wiedzę na ich temat. Terapie lękowe można podzielić na kilka obszarów: 1. Leczenie farmakologiczne (leki) 2. Psychoterapia 3. Inne metody leczenia 4. Zmiana stylu życia Leczenie lęku to proces. Zmiana jest możliwa, często stosunkowo szybko (po kilku lub kilkunastu sesjach psychoterapii) ale zależy to od rodzaju Twojego problemu. Potrzebujesz jednak zaangażowania, determinacji i chęci przezwyciężenia swoich problemów. Medycyna i leczenie lęku farmakologiczne Należy pamiętać, żeby sięgać po leki tylko, jeśli jest taka konieczność. Ostatecznym celem jest wyleczenie się w takim stopniu, że możemy funkcjonować bez leków. Leczenie zaburzeń lękowych farmokologią jest na ogół bezpieczne i charakteryzuje się wysoką skutecznością. W grupie leków przeciwlękowych, czyli leków o działaniu anksjolitycznym, wyróżnia się takie, które stosuje się w leczeniu krótkotrwałym i długoterminowym. Wybór zależy od nasilenia objawów, ogólnego stanu zdrowia, rodzaju leków zażywanych w tym czasie oraz indywidualnych uwarunkowań. Bywa, że znalezienie leku idealnie dostosowanego do Twoich potrzeb wymaga czasu i cierpliwości. Główne typy leków stosowanych w leczeniu zaburzeń lękowych to: • Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), • Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), • Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD), • Benzodiazepiny, • Inhibitory MAO, • Azapirony – buspiron. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) Serotonina to związek zaliczany do hormonów tkankowych. Jest też ważnym neuroprzekaźnikiem w ośrodkowym układzie nerwowym, co znaczy, że przenosi sygnały pomiędzy komórkami nerwowymi. Po przekazaniu sygnału, neuroprzekaźniki są wychwytywane za pomocą specjalnych białek, co pozwala na ponowne ich wykorzystanie. Jednak wychwyt powoduje spadek ilości neuroprzekaźników między neuronami. Stwierdzono, że im większe stężenie serotoniny między komórkami nerwowymi, tym lepszy nastrój. Leki SSRI blokują mechanizm wychwytywania serotoniny, co pozwala na natychmiastowe wykorzystanie tego neuroprzekaźnika przez neuron. Leki SSRI to na przykład: citalopram, escitalopram, fluoksetyna, paroksetyna, fluwoksamina i sertralina. Mimo, że leki te zaliczają się do tej samej grupy preparatów, to ich działanie jest nieco odmienne. Wielokrotnie potwierdzono skuteczność leków SSRI, mają one też stosunkowo niewielkie skutki uboczne, wśród których najczęściej wymienia się: suchość w ustach, nudności, senność, znużenie, bóle głowy, potliwość, zaburzenia funkcji seksualnych. Leki SSRI są uznawane za skuteczną metodę leczenia wszystkich zaburzeń lękowych, stosowane są także w leczeniu depresji. Więcej o objawach nerwicyInhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) Leki SNRI to obecnie przede wszystkim wenlafaksyna. Oprócz wychwytu zwrotnego serotoniny, oddziałuje ona także na inny neuroprzekaźnik – noradrenalinę. Stosowanie wenlafaksyny ma podobne skutki uboczne, jak podano w przypadku leków z grupy SSRI. Sprawdza się ona zwłaszcza w leczeniu uogólnionych zaburzeń lęku. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD) TLPD to leki z ponad pięćdziesięcioletnią historią. Przez długi czas były stosowane w leczeniu zaburzeń lękowych, a ponieważ imipramina, klomipramina czy opipramol okazały się skuteczne, także dziś się je przepisuje. Leki TLPD również hamują wychwyt zwrotny serotoniny i noradrenaliny, ale ich mechanizm działania trochę się różni od działania leków SSRI czy SNRI, blokują one inne receptory niż te, na które działają preparaty SSRI. Leki TLPD wśród skutków ubocznych mają uczucie zmęczenia, suchość w ustach, zaparcia, znaczny przyrost wagi. Benzodiazepiny Benzodiazepiny – leki należące do tej grupy stosuje się doraźnie, są to na przykład: alprazolam, lorazepam, klonazepan, diazepam. Mają one silne działanie uspokajające (działają na jeszcze inny rodzaj neuroprzekaźników – kwas gamma-aminomasłowy (GABA)). W zaburzeniach lękowych benzodiazepiny są wykorzystywane od wielu dziesięcioleci. Ich działanie rozpoczyna się w ciągu kilkunastu minut po podaniu. Mają jednak bardzo wiele skutków ubocznych: zmęczenie, otępienie, senność, wydłużenie czasu reakcji, złe samopoczucie kilka godzin po zażyciu przypominające poalkoholowego „kaca”. Warto przy tej okazji wspomnieć, że alkohol identycznie jak benzodiazepiny czy niestosowane już dzisiaj w leczeniu lęków barbiturany, działa na receptory GABA. Stąd nie tylko podobne działanie, ale również ogromne ryzyko uzależnienia. Po jakimś czasie benzodiazepiny działają słabiej i konieczne może być zwiększenie dawki. Odstawienie leku jest trudne, bo powoduje gwałtowny powrót niepokoju i lęku. Na uzależnienie bardziej są narażone osoby, które mają problem z nadużywaniem alkoholu czy środków przeciwbólowych. Inhibitory MAO Inhibitory monoaminooksydazy (MAO) to kolejne leki przeciwdepresyjne, który sprawdziły się również w leczeniu zaburzeń lęku – szczególnie fobii społecznej. Inhibitory MAO miały trzy kolejne generacje. Do najnowszej, trzeciej, generacji należy moklobemid – selektywny i odwracalny inhibitor MAO. Leki z tej grupy mają jednak bardzo istotną wadę – wchodzą w liczne interakcje. Nie można ich łączyć z innymi lekami. Szczególnie groźne jest połączenie z lekami SSRI, SRNI, ale też z preparatami przeciwbólowymi czy przeciwkaszlowymi. Niepożądane działanie wywołuje też połączenie inhibitorów MAO z tyraminami – aminami, które występują w żółtym serze, wędzonych rybach, czekoladzie, produktach drożdżowych czy winie. Należy ich unikać w trakcie leczenia, co jest bardzo uciążliwe. Wszystko o nerwicy lękowejAzapirony – buspiron Buspiron to lek sprawdzający się w leczeniu zaburzeń lękowych uogólnionych, w napadach lęku panicznego czy fobiach nie jest skuteczny. Zaczyna działać po 2 – 6 tygodniach. Ma liczne skutki uboczne: zawroty, bóle głowy, podenerwowanie, problemy żołądkowo – jelitowe. Niektóre z wymienionych wyżej leków mogą być odpowiedzialne za reakcję paradoksalną. To znaczy, że w pierwszym okresie ich zażywania pojawia się rozdrażnienie, poirytowanie, a nawet nasilenie lęków. Dlatego też na początku leczenia lekarz zaleci częstsze wizyty lub leczenie środkami działającymi z opóźnieniem wesprze doraźnym i krótkoterminowym podawaniem benzodiazepin. Skontaktuj się z lekarzem, jeśli wystąpią objawy niepożądane, nawet jeśli nie jesteś pewien, czy objaw jest spowodowany lekarstwem. Nie przerywaj przyjmowania leku bez konsultacji z lekarzem przepisującym lek. Nagłe odstawienie może powodować inne zagrożenia dla zdrowia i musi się odbywać pod kontrolą. Aby uniknąć potencjalnie niebezpiecznych interakcji z innymi lekami, Twój lekarz powinien znać wszystkie stosowane przez Ciebie leki, w tym także suplementy ziołowe lub dietetyczne i witaminy. Leki działają, ale nie mogą rozwiązać problemów. Samo wyleczenie objawów zaburzenia lękowego to nie wszystko, warto zatem przyjrzeć się psychoterapii. Terapia behawioralna i behawioralno-poznawcza zaburzeń lękowych Terapia behawioralna, jak również terapia poznawczo-behawioralna, to jedne z najskuteczniejszych form psychoterapii w ogóle, a w leczeniu zaburzeń lękowych w szczególności. W terapii behawioralnej każde zachowanie, a co z tego wynika, również zaburzenie, traktowane jest jak pewien wzorzec zachowań. Celem terapii zatem jest zmniejszenie lub całkowite usunięcie wzorców niepożądanych, a rozwinięcie w ich miejsce zachowań właściwych, to znaczy takich, które sprawdzają się lepiej i umożliwiają pełniejsze funkcjonowanie w społeczeństwie. Równie ważnym celem terapii jest utrzymanie tych zmian także po zakończeniu terapii. Zgodnie z teoretycznymi podstawami terapii przyczyną większości ludzkich zachowań jest środowisko. Może ono kształtować zachowania zarówno pożądane, jak i takie, które klasyfikuje się jako zaburzenie. Wszystkie zachowania zostają wyuczone w wyniku: • warunkowania klasycznego, • warunkowania sprawczego, • uczenia się przez obserwację. Warunkowanie klasyczne Warunkowanie klasyczne sprawia, że początkowo obojętny bodziec (na przykład ciasne pomieszczenie) w wyniku niepomyślnego splotu wydarzeń (gorący dzień i pełny autobus, który utknął w korku) wywołuje reakcję lękową („nigdy się stąd nie wydostanę, umrę tu”). W tej sytuacji sam autobus, nawet pusty i poruszający się, może w przyszłości wywoływać reakcję lękową. Warunkowanie sprawcze Warunkowanie sprawcze to wzmacnianie jednych zachowań – wówczas będą się one pojawiać w przyszłości częściej, a także karanie innych – w przyszłości pojawi się ich mniej. Jeżeli reakcja lękowa spowoduje wzmożone zainteresowanie otoczenia lub pozwoli na unikanie sytuacji trudnych (na przykład zwolnienie z konieczności publicznych wystąpień), to będzie ona w ten sposób wzmacniana. Jeżeli w rezultacie danego zachowania pojawią się przykre komentarze lub jakieś konsekwencje (niezdanie egzaminu, zwolnienie z pracy), to zachowanie nie otrzymuje wzmocnienia. Jak możesz sobie pomócUczenie przez obserwowanie innych Uczenie się poprzez obserwowanie innych osób, szczególnie tych, które są ważne dla nas, polega na powtarzaniu pewnych zachowań. Powtórzenie to może pojawić się nawet wiele lat później – na przykład paniczna reakcja matki na widok pająka, powtórzona u jej córki. Efektem takiego ujmowania różnorodnych przyczyn zachowania jest nie tylko ich wyjaśnienie, ale także stworzenie licznych technik, których zadaniem jest korygowanie zachowań niepożądanych. Najczęściej wykorzystuje się dwa mechanizmy: wygaszanie oraz przeciwwarunkowanie. Wygaszanie Wygaszanie polega na zmianie zależności między bodźcem bezwarunkowym, a bodźcem warunkowym. Lęk to zwykle reakcja na bodziec warunkowy, stąd technika ta polega na wystawianiu danej osoby na to, co jest przyczyną lęku tak długo, aż reakcja lękowa się zmniejszy. Stosuje się tu technikę stopniowej ekspozycji i terapię implozywną. Stopniowa ekspozycja W terapii stopniowej ekspozycji pacjent wielokrotnie wyobraża sobie sytuację, która wywołuje lęk. Potem w środowisku kontrolowanym (aranżowanym przez terapeutę) styka się z nimi w coraz większym nasileniu, a wreszcie zmierza się z nią w rzeczywistości. Za każdym razem uczucie lęku utrzymywane jest na tak wysokim poziomie, że następuje swego rodzaju „przyzwyczajenie się”, aż wreszcie lęk przestaje się pojawiać. Terapia implozywan (zanurzanie) Z kolei terapia przez zanurzanie (zwana też implozywną) polega na bezpośrednim wystawieniu pacjenta na bodziec o największej sile, przy czym nie jest możliwe uniknięcie tego. Takie przekonanie się, że bezpośredni kontakt z bodźcem nie jest w gruncie rzeczy niebezpieczny, pozwala na zapanowanie nad lękiem. Przeciwarunkowanie (desentytyzacja) Przeciwwarunkowanie to sprawienie, że bodziec powodujący lęk zaczyna być kojarzony w inny sposób niż pierwotnie. Nazywa się to odwrażliwianiem lub desensytyzacją. W tym celu ustala się listę lęków i zaczyna pracę poczynając od tego, co wywołuje najsłabszą reakcję. Terapię tę łączy się z relaksacją – w sytuacji takiego wypracowanego spokoju pacjent wyobraża sobie to, co budzi lekki niepokój. Ćwiczenie to powtarza się tyle razy, aż odczucie strachu maleje i kontynuuje tak długo, aż kolejne lęki zostaną zneutralizowane. Metoda ta jest podobna to terapii polegającej na wygaszaniu, a tym, co je różni jest fakt, że w odwrażliwianiu dąży się do wygaszenia lęku, a w wygaszaniu do maksymalnego przeżywania strachu, który ma pomóc go wygasić. Modelowanie Modelowanie z kolei odwołuje się do mechanizmu naśladowania. Twórcy metody zakładają, że skoro skoro można nauczyć się jakiejś reakcji patrząc na kogoś, to w identyczny sposób można nauczyć się innego zachowania odnoszącego się do tego samego bodźca. Jeżeli lęk dotyczy pająków, to polega to na obserwowaniu kogoś, kto ogląda pająki, a wreszcie wchodzi z nimi w kontakt (nasilenie bodźca lękowego musi być stopniowane). Inne metody leczenia Farmakologia i psychoterapia behawioralno-poznawcza to dwie sprawdzone i najpopularniejsze metody leczenia lęku. Istnieje także szereg innych metod, które również mogą się okazać skuteczne, choć nie są tak dobrze przebadane. EMDR EMDR, czyli odwrażliwianie i przetwarzanie za pomocą ruchów gałek ocznych (eye movement desensitization and reprocessing) to terapia oparta na odkryciu, że pewne szybkie ruchy gałek ocznych, które się powtarzają, mogą znacząco zredukować poczucie lęku u osoby, która ma za sobą jakieś traumatyczne przeżycie. EMDR opiera się na założeniach, że objawy lękowe są spowodowane swego rodzaju zablokowaniem systemu przetwarzania informacji, skutkiem czego wspomnienia nie zostają prawidłowo przetworzone. Człowiek, który ma za sobą jakieś ciężkie doświadczenie przeżywa je wciąż na nowo w ten sam sposób. Terapeuta pomaga w znalezieniu ścieżki w mózgu pozwalającej na przetworzenie wspomnienia. Służą temu systematycznie powtarzane ruchy oczu. Przykre wspomnienie zostaje połączone z informacjami przetworzonymi, a to sprawia, że dokonuje się zmiana w przekonaniach na temat własnej osoby, emocjach i uczuciach. Arteterapia Arteterapia to działanie polegające na łączeniu elementów sztuki i własnej twórczości. Poprzez samodzielną pracę polegającą na tworzeniu czegoś, łatwiej komunikować się z innym, ale także zrozumieć naturę swoich problemów, szczególnie gdy masz trudności w wyrażeniu myśli i uczuć słowami. Do licznych form arteterapii należą: rysunek, malarstwo, ceramika, rzeźba, muzykoterapia, biblioterapia czy choreoterapia, czyli terapia poprzez taniec. Techniki relaksacyjne i medytacja Nauka technik relaksacyjnych polega na uczeniu się, jak stopniowo rozluźniać poszczególne grupy mięśni oraz jak spowolnić oddech. Pozwala to zapanować nad licznymi objawami towarzyszącymi lękowi. Medytacja rozwija wrażliwość i samoświadomość. Dzięki niej lepiej wiesz, co dzieje się w Twoim ciele i uczysz się, w jaki sposób pojawiają się Twoje myśli. Możesz też nauczyć się nad nimi panować, a także przekształcać myśli lękowe w takie, które lepiej Ci służą. Najlepsze techniki i ćwiczenia relaksacyjneZmiana stylu życia Zmiana sposobu odżywiania, poszukanie mniej stresującego zajęcia, aktywność fizyczna – te czynniki nie uleczą wszystkich zaburzeń lęku, ale z pewnością wspomogą walkę z nimi. W diecie powinno znaleźć się odpowiednio dużo produktów zawierających: • magnez – ten pierwiastek ma ogromne znaczenia dla funkcjonowania organizmu, a szczególnie układu magnezu znajduje się w warzywa liściastych, roślinach strączkowych, nasionach i orzechach, • wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6 – również mają wpływ na funkcjonowanie komórek nerwowych. Najwięcej jest ich w tłustych morskich rybach i nasionach oleistych (siemieniu lnianym). Koniecznie należy zadbać także o właściwą ilość płynów. Odwodnienie, nawet lekkie, jest przyczyną podenerwowania, co sprawia, że łatwiej o atak lęku. Aktywność fizyczna to także sprawdzony sposób na poradzenie sobie z zaburzeniami lękowymi Ruch pozwala spalić nadmiar pojawiającej się energii powstałej w wyniku wyrzutu do krwi adrenaliny – hormonu walki. W czasie biegania czy innego treningu pojawiają się endorfiny – substancje, które mają kojący wpływ na samopoczucie. Choć leczenie lęku – zwłaszcza, gdy został on późno zdiagnozowany – bywa trudne, to z pewnością jest również możliwe. Istnieje wiele metod i sposobów na to, aby poradzić sobie z tym uciążliwym zaburzeniem. Polecane artykuły Stany lękowe – jak się do nich dobrać? Nie ma ludzi, którzy nie wiedzą, co to stany lękowe czy strach. Każdy czegoś się obawia, choć źródła lęku mogą być przeróżne. Są też ludzie, którzy radzą sobie ze strachem lepiej niż inni. Jest on jednak obecny w życiu każdego człowieka. Musimy odczuwać lęk. Ten mechanizm pozwala człowiekowi przeżyć nawet w ekstremalnych warunkach. Dzięki niemu poruszasz się ostrożnie, ważysz swoje reakcje, przewidujesz konsekwencje. Niestety, lęk patologiczny przestaje pełnić funkcję ochronną. Ataki paniki, stałe uczucie niepokoju, irracjonalne lęki – stany lękowe mają różne oblicze. Jak każdy z tym zaburzeniem, marzysz o tym, aby leczenie było szybkie i skuteczne. Niestety, w tym przypadku nie ma łatwych rozwiązań, ale jeśli szukasz na ten temat informacji, to znak, że robisz krok w dobrym kierunku. Więcej o objawach nerwicyStany lękowe – ich rodzaje i objawy Współczesna medycyna rozróżnia kilka rodzajów lęku. W pewnym uproszczeniu przyjmuje się za najczęściej występujące zaburzenia lękowe: napady lęku panicznego związanego z agorafobią lub niezwiązanego z agorafobią, fobie społeczne, fobie specyficzne, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, ogólne zaburzenia lękowe, zespół stresu pourazowego. Choć pewne objawy są wspólne dla wszystkich lęków, to każdy z powyższych stanów lękowych należy postrzegać jako osobny problem o pewnych charakterystycznych cechach. Typowe dla wszystkich zaburzeń lękowych są objawy zwane osiowymi. Zalicza się do nich lęk, zaburzenia somatyczne oraz „błędne koło” lęku, czyli lęk przed lękiem. Rodzaje lęków Lęk może przybierać różną postać. Najczęściej wyróżnia się: Lęk wolnopłynący. Spotykany jest przede w zaburzeniach uogólnionych. Jest to uczucie bardzo trudne do zdefiniowania: chorzy opisują je jako ogólny niepokój, przeczucie, że stanie się coś złego. W lęku wolnopłynącym drobne sprawy urastają do wielkich trudności. Napadową formę lęku. Lęk przybiera formę ataków, które trwają od kilku minut do nawet kilku godzin. Atakowi towarzyszą bardzo silne objawy somatyczne oraz liczne obawy przed kolejnym atakiem, które pogarszają stan chorego. Lęk zlokalizowany. Jest rozpoznawany wtedy, gdy cała uwaga osoby chorej koncentruje się na jakiejś jednej rzeczy. Czasami jest to własne ciało i lęk przybiera postać hipochondrii, a czasem sytuacja lub rzecz, jak w fobiach, czy zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych. Stan lękowy sprawia, że cały organizm znajduje się w podwyższonej gotowości. Do krwi uwalniane są duże ilości kortyzolu i adrenaliny – tak zwanych hormonów stresu. Jest to w dużej mierze przyczyną powstawania szeregu objawów somatycznych, takich jak: trudności z zasypianiem i snem, migrena, ucisk w klatce piersiowej, kołatanie serca, nudności, bóle brzucha, biegunki, zaburzenia seksualne oraz wiele innych, mniej lub bardziej charakterystycznych objawów. „Błędne koło” lęku to kolejne typowe dla stanów lękowych zjawisko. Kiedy pojawiają się objawy somatyczne, koncentruje się na nich cała uwaga osoby nimi dotkniętej. Często objawy te nie są kojarzone z pierwotną przyczyną lęku, wydają się być nową, niezależnie powstałą chorobą. Zaczynają się wędrówki po lekarzach, jednak w każdym kolejnym gabinecie okazuje się, że ze zdrowiem jest wszystko w porządku. Samopoczucie się pogarsza, pojawiają się nowe lęki, a wraz z nimi nowe objawy. Nawet w czasach gdy wiedza o lękach jest w powszechnie dostępna, osoby cierpiące na zaburzenia lękowe żyją w poczuciu opuszczenia, niezrozumienia i bezradności. Jak pokonać lęk?Przyczyny stanów lękowych Przyczyny lęków są różne. Prawdopodobnie jedną z przyczyn zaburzeń lękowych może być wpływ otoczenia. Dotyczy to przede wszystkim ludzi, którzy wyrastali w rodzinach patologicznych lub z innych powodów mieli zaburzone poczucie bezpieczeństwa. Przyczyną pewnych zaburzeń lękowych (choćby takich jak zespół stresu pourazowego) jest jakieś traumatyczne wydarzenie w przeszłości, które odcisnęło szczególne piętno: udział w wypadku komunikacyjnym, śmierć lub choroba bliskiej osoby. Nie bez znaczenia jest też indywidualna wrażliwość każdego człowieka, jego cechy osobowościowe. Jednak naukowcy coraz większy nacisk kładą na genetyczne uwarunkowania tych zaburzeń. Dla jednych informacja ta to zła wiadomość, która oznacza, że nie ma nadziei na wyleczenie. Innym przynosi poczucie ulgi, ponieważ łatwiej im pogodzić się z chorobą, która ma niezależne przyczyny i uwalnia ich od wstydu z powodu ich zachowania. Leczenie zaburzeń lękowych jest możliwe dzięki odpowiednio dobranym lekom oraz psychoterapii. Można również pomóc sobie samemu. Stany lękowe – leczenie Skoro przyczynami zaburzeń są czynniki biologiczne i psychologiczne, logicznym jest, że skuteczne będzie leczenie uwzględniające jedno i drugie. Leczenie polega na stosowaniu leków przeciwlękowych oraz psychoterapii. Istnieje cała gama sprawdzonych leków, a skuteczność terapii poznawczo-behawioralnej także została wielokrotnie potwierdzona. Jeśli masz wątpliwości związane z metodą leczenia nerwicy – zapytaj mnie mailowo!Leki, które naprawdę działają Stosowanie farmakoterapii w zaburzeniach lękowych zostało wielokrotnie potwierdzone. Leki stosowane w terapii tych zaburzeń są po prostu skuteczne i to największa zaleta tej formy leczenia. Zażywanie preparatów medycznych musi odbywać się pod kontrolą lekarza. Podejmując decyzję o zażywaniu leków trzeba rozważyć wiele czynników: własne preferencje (niektórzy nie chcą zażywać nadmiernej ilości leków, są przekonani o ich szkodliwości), interakcje w jakie wchodzą leki przeciwlękowe z innymi zażywanymi medykamentami, indywidualną reakcją na leki (nie na każdego chorego leki mają ten sam wpływ, nawet gdy zdiagnozowane zostało identyczne zaburzenie), wrażliwość na skutki uboczne (zbyt wiele skutków ubocznych może przeważać nad korzyścią płynącą ze stosowania leku). Rodzaje farmaceutyków Działanie przeciwlękowe mają preparaty zaliczane do grupy leków przeciwdepresyjnych. Ich nazwa nieco myli, ale są one skuteczne także w leczeniu zaburzeń lęku. Są to przede wszystkim selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (leki te określa się skrótem SSRI), selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) oraz trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD). W leczeniu lęków stosowano też odwracalne inhibitory MAO, jednak wysoka hepatotoksyczność oraz konieczność stosowania restrykcyjnej diety sprawiają, że jest stosowany tylko wówczas, gdy inne środki zawodzą. W leczeniu fobii społecznej, w łagodzeniu objawów pojawiających się przed publicznym występem, stosowane są beta-adrenolityki. Łagodzą one objawy psychosomatyczne, takie jak: drżenia, pocenie się, kołatanie serca. W leczeniu zaburzeń lękowych uogólnionych sprawdza się podawanie buspironu. W leczeniu doraźnym stosuje się leki z grupy benzodiazepin. Mają one jednak silne działanie uzależniające oraz sporo skutków ubocznych, takich jak: ospałość, senność, bóle głowy, zachwiania równowagi. Leków tych nie wolno także łączyć z alkoholem. Benzodiazepiny działają szybko, dlatego podaje się je w pierwszej fazie leczenia lekami przeciwdepresyjnymi, które mają bardzo opóźniony początek działania. Uwaga na skutki uboczne! Niestety, leki na receptę, nawet najlepiej dobrane do stanu zdrowia pacjenta, mogą mieć szereg skutków ubocznych. Często są przyczyną następujących dolegliwości: mdłości, bóle brzucha, niestrawność, biegunka, zmniejszenie apetytu i utrata wagi, zmniejszenie libido i inne zaburzania seksualne, uczucie zmęczenia, ospałość, upośledzenie zdolności prowadzenia pojazdów oraz obsługi maszyn, zmiany charakterologiczne u pacjenta, uzależnienie. Dużą wadą leków przeciwlękowych jest także fakt, że preparaty te należy przyjmować przez długi czas. Po ich odstawieniu pozytywne skutki terapii mogą się zmniejszyć lub zniknąć całkowicie. Dlatego też wielu lekarzy zaleca łączenie farmakoterapii z psychoterapią. Najlepsze sposoby na nerwicę?Stany lękowe – czy psychoterapia jest skuteczna? Terapia poznawczo-behawioralna, w przeciwieństwie do leków, ma długotrwałe działanie i zorientowana jest na długofalowe efekty. Terapia powinna trwać od 10 do 15 tygodni. Stosuje się w niej, między innymi, następujące strategie: Osoba z zaburzeniami lepiej poznaje przebieg napadu paniki. Stara się także opisywać własne uczucia i przeżycia z nimi związane. Dowiaduje się więcej o swoim zaburzeniu. Zmiana przekonań poznawczych. Na tym etapie pacjent uczy się rozpoznawać własne przekonania i negować ich słuszność tak, aby zastąpić lękowe wzorce myślenia bardziej zrównoważonym spojrzeniem na świat. Ekspozycja na sytuacje wywołujące strach. Konieczność zmierzenia się z sytuacją, która wywołuje lęk, pozwala nabyć pewnej odporności, zrozumieć, że atak paniki to nie koniec świata. Doświadczenie tego, że zmierzenie się z tym, co jest przyczyną obaw i przeżycie napadu lęku nie jest niczym niebezpiecznym. Jeżeli przyczyną lęków są doznania, terapeuta zachęca do zmierzenia się także z nimi (gdy pacjenta przeraża szybkie bicie serca wykonuje się ćwiczenia, które także je powodują). Ważnym elementem terapii są ćwiczenia oddechowe, w których celem jest zapanowanie nad hiperwentylacją i umiejętne spowolnienie oddechu, aby do niej nie doszło. Wielu lekarzy uważa, że najskuteczniejsze jest połączenie obu tych sposobów: w początkowym etapie leczenia włączenia farmakoterapii, z równoczesnym towarzyszeniem terapii poznawczo-behawioralnej, a później stopniową rezygnację z leków. W przypadku lekkich zaburzeń lub jako wsparcie tradycyjnych sposobów leczenia, można samodzielnie stosować pewne ćwiczenia, ponieważ istnieją sprawdzone metody autoterapii. Stany lękowe – jak sobie pomóc? Powrót do zdrowia nie jest łatwy. Nie nastąpi też od razu, a terapia wymaga ogromnej cierpliwości, czasu i samozaparcia. Kiedy nastąpi poprawa, nie oznacza to także, że już nigdy nie powróci lęk. Strach to naturalna część życia człowieka i trzeba się z tym pogodzić. Jednak sam spadek napięcia i umiejętność zapanowania nad atakami znacząco poprawia jego jakość. Zaakceptowanie swojej choroby Możesz przez kolejne miesiące powtarzać sobie, że to nic takiego, że po prostu musisz przestać się bać. Jednak to prawdopodobnie nie przyniesie efektu, a Ty musisz się z tym pogodzić. Musisz zrozumieć, że to co się z Tobą dzieje, to nie tylko dziwne myśli, ale zaburzenia. One nie znikną same. Akceptacja rozpoczyna się od przyznania, że cierpisz na zaburzenia lękowe. Być może konieczne jest połączenie tego z diagnozą lekarską. Lekarz powinien wykluczyć wszelkie poważne choroby, takiej jak choroby serca, zaburzenia pracy tarczycy, itp. Musisz zaakceptować, że Twoje kłopoty związane są z nieprawidłowym funkcjonowaniem organizmu. Problemem nie jest samo ciało, ale to, co dzieje się w Twojej głowie. Akceptacja swojego zaburzenia to istotny krok, który musisz wykonać, aby móc się leczyć dalej. Akceptacja nie może ograniczać się do samej choroby, ale powinna się też odnosić do myśli, objawów oraz samych ataków. Przyjęcie, że one się zdarzają i będą zdarzać, sprawia, że przestajesz z nimi walczyć. To pozwala skupić się na tym, co najważniejsze – opanowaniu lęku. Zmiana sposobu myślenia – świadoma uwaga Zmiana ta została zapoczątkowana przez wcześniejszą akceptację. Teraz konieczne jest inne spojrzenie na siebie oraz swoje problemy. Jednym z typowych sposobów myślenia, które towarzyszą stanom lękowym, jest myślenie „a co, jeżeli…(dostanę ataku, stracę kontrolę nad sobą, wszyscy to zobaczą, ośmieszę się, itp.)? Ten sposób myślenia utrwala zaburzenie. Trzeba zacząć go kontrolować. Obserwowaniu własnych myśli doskonale sprzyja medytacja. Można stosować dowolną technikę medytacyjną, poznając ją na własną rękę z książek lub szukając kogoś, kto będzie przewodnikiem. Medytacja pomaga dostrzec myśli, zdać sobie sprawę z tego kiedy i jak się pojawiają. Inną metodą jest notowanie tego, co myślisz. Opisywanie odczuć, obserwowanie tego, w jaki sposób wpływają one na pojawienie się niepokoju. Myśli są przyczyną lęków – w miarę jak stają się „wyraźniejsze”, a Ty stajesz się ich świadomy, zaczynasz dostrzegać, że masz wybór: możesz pozwolić im na pojawienie się, a potem odpłynięcie. Zamiast ich unikać, walczyć z nimi, powstrzymywać – pozwól im pojawić się i odejść. Im bardziej świadomy się stajesz, tym większa szansa na to, że na pytanie „a co jeśli…?” pojawi się odpowiedź „przeżyję to i ruszę dalej”. Takie ćwiczenia wymagają wiele cierpliwości, jednak jeśli każdego dnia żyjesz ze swoimi lękami, to masz jej znaczenie więcej niż ludzie bez zaburzeń. Ćwiczenia oddechowe i aktywność fizyczna Istotną rzeczą, jaką możesz zrobić dla siebie, są regularne ćwiczenia oddychania. Nieprawidłowy oddech to częsty problem w stanach lękowych. Zbyt szybkie i zbyt głębokie oddychanie sprawia, że dochodzi do hiperwentylacji. Jest to taki stan, w którym zaburzona zostaje równowaga we krwi pomiędzy tlenem, a dwutlenkiem węgla. Jest to przyczyną kolejnych nieprzyjemnych symptomów: drętwienia, mrowienia, fali zimna lub gorąca, zawrotów głowy, a w skrajnych przypadkach nawet omdlenia. Objawy te mogą nasilić uczucie lęku i wywołać kolejny atak paniki. Dlatego konieczne jest zapanowanie nad tym. Każdego dnia wykonuj ćwiczenia oddechowe przez 15-20 minut. Każde takie ćwiczenie składa się z trzech elementów: wdech – powinien być bardzo powolny – w tym czasie odlicz 5 uderzeń serca, zatrzymanie oddechu – odlicz 7 uderzeń serca, długi wydech trwający około 9 uderzeń serca. W kontrolowaniu oddechu także pomaga medytacja. Sprzyja temu również aktywność fizyczna. Ćwiczenia fizyczne i ruch to nie tylko metoda na utrzymanie swojego ciała w stanie zdrowia, to również sprawdzony sposób na zachowanie zdrowia psychicznego. Aktywność fizyczna wzmacnia system odpornościowy, uwalnia wydzielanie endorfin, które poprawiają samopoczucie, pomaga uwolnić się od napięcia, jakie powodują stany lękowe. Intensywny ruch sprawia również, że serce bije szybciej, brakuje tchu, człowiek się poci – wszystkie te objawy są często wyzwalaczami ataków lęku. Celowe ich wywołanie w trakcie ćwiczeń pozwala się z nimi oswoić i nauczyć, że nie ma realnej przyczyny, aby reagować lękiem. Styl życia i odżywianie się Jedzenie niekoniecznie ma bezpośredni wpływ na pojawianie się lęków. Mimo to dieta ma znaczenie. Podobnie jak styl życia. Aby poprawić stan swojego zdrowia, zrezygnuj z: smażonych potraw – są ciężkostrawne, obciążają układ trawienny, zjedzone wieczorem utrudniają zaśnięcie, alkoholu – jego picie może w pierwszej chwili łagodzić lęki, co często prowadzi do naużywania go i uzależnienia, złe samopoczucie następnego dnia może wywołać atak lęku, kawy – ma działanie pobudzające, pita w większych ilościach niż filiżanka dziennie, może przyspieszyć bicie serca, a zatem sprowokować atak paniki, białego cukru i mąki oraz produktów je zawierających – dostarczają dużej dawki energii, mają działanie pobudzające, także układ nerwowy. Zamiast tego zadbaj o to, aby w diecie znalazły się: produkty bogate w magnez – to bardzo ważny makroelement, który ma wpływ na szereg procesów, jego niedobory poważnie zaburzają pracę układu nerwowego, są też przyczyną niekontrolowanych skurczy mięśni, produkty bogate w tryptofan – ten związek organiczny wchodzi w skład białek, a jego przemiana jest źródłem ważnych związków, między innymi neuroprzekaźnika serotoniny, tryptofan zawierają: pestki dyni, ziarno sezamu, słonecznika, algi spirulina, świeże owoce i warzywa – dostarczają niezbędnych witamin, błonnika. Pij dużo wody. Odwodnienie, nawet niewielkie, może być przyczyną rozdrażnienia, a w efekcie ataku lęku. Stany lękowe to niezwykle przykra i uciążliwa dolegliwość. Na szczęście jest wiele metod radzenia sobie z nimi. Polecam Ci inne moje artykuły: Jak pokonać lęk: poznaj najlepsze techniki na lęk Depresja lękowa: 12 skutecznych sposobów Jak leczyć nerwicę: poznaj 9 niezawodnych sposobów Objawy nerwicy: sprawdź czy naprawdę masz nerwicę Polecane artykuły Leki przeciwlękowe określa się zamiennie jako leki anksjolityczne, anksjolityki lub trankwilizatory. Ich działanie polega na redukcji uczucia lęku, niepokoju i napięcia psychicznego oraz objawów somatycznych, które towarzyszą tym stanom. Stosuje się je w leczeniu depresji i rożnych zaburzeń nerwicowych, np. nerwicy natręctw, fobii specyficznych, agorafobii, fobii społecznych. Większość ansjolityków wykazuje również działanie nasenne i uspokajające. Najbardziej znane leki przeciwlękowe to benzodiazepiny i barbiturany. spis treści 1. Rodzaje leków przeciwlękowych 2. Skutki uboczne leków przeciwlękowych 1. Rodzaje leków przeciwlękowych Aby zredukować stres i stłumić lęk związany z codziennymi kłopotami, niezliczone rzesze ludzi na całym świecie biorą leki przeciwlękowe – barbiturany lub benzodiazepiny. Barbiturany to pochodne kwasu barbiturowego, które działają tłumiąco na ośrodkowy układ nerwowy (OUN), a więc uspokajają i odprężają. Mogą być jednak niebezpieczne, jeśli są przyjmowane w zbyt dużych ilościach lub w połączeniu z alkoholem. Duże dawki barbituranów mogą powodować: utratę koordynacji ruchowej, silną senność, zlewanie się mowy, przyćmienie świadomości, a nawet halucynacje. Zobacz film: "Podstawowe badania, jakie powinna wykonać każda kobieta" W odróżnieniu od barbituranów, benzodiazepiny działają poprzez zwiększenie aktywności neuroprzekaźnika o nazwie kwas aminomasłowy GABA, zmniejszając tym samym aktywność w okolicach mózgu bardziej specyficznie związanych z lękiem. Benzodiazepiny nazywa się czasami małymi trankwilizatorami. Działają one przeciwlękowo, uspokajająco, nasennie i przeciwdrgawkowo. Generalnie uważa się, że leki z grupy benzodiazepin są bezpieczniejsze niż barbiturany, ale i one mogą wywoływać zjawisko tolerancji, uzależnienie fizyczne i psychiczne od zażywanego środka. 2. Skutki uboczne leków przeciwlękowych Wielu psychologów uważa, że leki przeciwlękowe, podobnie jak antydepresanty, są zbyt często przepisywane na problemy, którym ludzie powinni raczej stawiać czoła niż je maskować za pomocą substancji chemicznych. Niemniej jednak leki anksjolityczne mogą być pomocne w radzeniu sobie ze specyficznymi sytuacjami, takimi jak lęk przed operacją. Oto kilka ostrzeżeń, o których należy pamiętać, zażywając środki przeciwlękowe: barbiturany i benzodiazepiny używane przez długi czas mogą uzależniać fizycznie i psychicznie; w związku ze swoim silnym wpływem na mózg leki anksjolityczne nie powinny być przyjmowane, aby przynieść ulgę w lękach, które są częścią zwykłych stresów dnia codziennego; ponieważ leki przeciwlękowe uspokajają pewne części centralnego układu nerwowego, mogą osłabiać zdolność do kierowania pojazdami i innymi urządzeniami lub do wykonywania zadań wymagających dużej mobilizacji i refleksu; używane w przypadku skrajnego lęku, trankwilizatory nie powinny być przyjmowane przez okres dłuższy niż kilka dni. Jeśli stosuje się je dłużej, to lekarz powinien stopniowo zmniejszać dawkę. Nagłe przerwanie stosowania leku może doprowadzić do objawów abstynencyjnych, takich jak drgawki, wstrząs, skurcze brzucha i mięśni; w połączeniu z alkoholem, również działającym depresyjnie na OUN, lub z tabletkami nasennymi, leki przeciwlękowe mogą doprowadzić do utraty świadomości, a nawet śmierci. Warto pamiętać, że działanie przeciwlękowe wykazują też niektóre antydepresanty, które stosuje się w leczeniu napadów paniki, agorafobii i zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. Ponieważ problemy mogą wynikać z niskiego poziomu serotoniny, skuteczniejsze mogą być leki z grupy SSRI – selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny. Czasem jednak farmakologia nie wystarcza i trzeba ją wspierać metodami psychoterapeutycznymi. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr Kamila Drozd Psycholog społeczny, autorka wielu publikacji dotyczących rozwoju osobistego oraz warsztatów z doradztwa zawodowego i komunikacji międzypłciowej.